Głównymi objawami mocznicy są
Dalszym następstwem azocicy i zatrucia jadami jelitowymi jest wtórny, toksyczny rozpad białek ustroju, szczególnie mięśni (chudnięcie), co oczywiście jeszcze bardziej potęguje zatrucie ustroju. Gromadzące się w ustroju substancje mają charakter kwaśny – powstaje narastająca kwasica, do czego przyczynia się jeszcze utrata przez nerki ich właściwości neutralizowania kwasów wytworzonym amoniakiem. Do całokształtu obrazu mocznicy przyczynia się również wzrost stężenia osmotycznego krwi (hyperosmia), co staje się przyczyną nadciśnienia.
Głównymi objawami mocznicy są zaburzenia ze strony ośrodkowego układu nerwowego, przewodu pokarmowego i krążenia. Występuje silne przygnębienie psychiczne, bóle głowy, obniżenie ciepłoty ciała. Do tego dołącza się znaczne osłabienie mięśniowe spowodowane toksycznym rozpadem białek mięśni. Z ust chorego rozchodzi się charakterystyczny zapach amoniaku. Wskutek wydzielanego do przewodu pokarmowego mocznika powstaje krwotoczne zapalenie śluzówki jamy ustnej, żołądka, jelit. Następstwem tego są wymioty, utrata apetytu i biegunki. Chory odczuwa duszność wskutek toksycznego obrzęku płuc. Ciśnienie krwi jest podwyższone. Wskutek uszkodzenia naczyń występuje uporczywe krwawienie z nosa. W miarę postępującego zakwaszenia chory traci przytomność – rozwija się tzw. śpiączka mocznicowa (coma uraemicum). Towarzyszy jej charakterystyczny oddech „gonionego psa” – oddech Kussmaula.
Mocznica jest zawsze stanem bardzo groźnym. Jeżeli przyczy ną jej był bezmocz odruchowy lub ostre zapalenie kłębków, objawy mocznicy mogą ustąpić w miarę usunięcia przyczyn. Przedłużająca się niewydolność nerek prowadzi do śmierci. Istotne znaczenie ratownicze ma zastosowanie tzw. sztucznej nerki.
